Potverdorie, morgen is het zover en vertrek ik samen met Lien, Bart en Chelsea naar Zuid-Afrika, het land dat gekend staat voor al de mooie dieren, het warme weer, de fantastische natuurparken en het Zuid-Afrikaans (Ek praat al baie goe Afrikaans).
Van het drukke Antwerpse leven naar een klein dorpje, namelijk Prince Albert. Zonder mijn familie, vrienden en men lieve Wouter!
Al vanaf het begin van mijn opleiding sprak ik als een vastberaden meisje dat ik naar het buitenland wilde en niets of niemand zou mij daarbij kunnen tegenhouden. Nu het eindelijk zover is, komen er alsmaar meer twijfels en vragen voor het onbekende: " Zal ik heimwee hebben? Hoe is het lesgeven daar? Gaat het lukken om met vier samen te wonen? Hoe zal Wouter het hier doen? Kan ik wel zonder de vleugels van mijn ouders waar ik onder kon schuilen? Allerlei vragen spoken al enkele dagen in mijn hoofd maar uiteindelijk weet ik wel dat Afrika een unieke ervaring zal zijn. Het lesgeven en het reizen zit al van kleins af aan in mij waardoor ik deze kans niet kon laten liggen.
Voor mijn vertrek ben ik voor nieuwjaar nog eens lekker gaan eten met Wouter en zijn familie ( nog eens bedankt daarvoor). De dag erna volgde het minder leuke gedeelte namelijk het afscheid aan de trein :'( . Op de trein merkte ik na 2 minuten dat ik mijn gsm had vergeten. Aangezien ik bijna vertrek, was teruggaan de enige mogelijkheid. Zo kon ik hem nog even terug zien (een geluk bij een stommiteit :) ). Vele momenten van gelach en traantjes van verdriet en geluk maakte het afscheid compleet! Zijn gepersonaliseerde strip vol geheime lieve boodschappen en foto's zal mij telkens doen herinneren aan mijn FIGUUR van een lief! :) Super Wouter en Super Jente kunnen alles aan en deze 3 maanden zal mijn liefde enkel groter maken! <3
Ik heb ook afscheid genomen van mijn familie die soms toch een beetje ongerust zijn maar dat is niet nodig! Samen met mijn vriendjes (Lien, Chelsea en Bart) gaan wij een ongelooflijk avontuur meemaken!
Gisteren en vandaag heb ik mijn vriendjes voor een laatste keer gezien! Deed toch een beetje raar want normaal zie je iedereen in de klas en staan onze monden nooit stil en nu was er op het einde toch wel even een gevoel van leegte! Skype en alle communicatiemiddelen zullen ervoor zorgen dat we elkaar toch nog kunnen horen! :)
De voorbereiding zijn helemaal in orde: iedereen heeft zijn visum, randen, paspoort, iedereen van de familie heeft skype ( ook de coole grootouders), de foto's van vriendinnetjes zitten in mijn koffer ( bedankt Lente!),...
IK BEN KLAAR OM TE VERTREKKEN en Mickey ook!
Ik wil mijn mama nog eens bedanken voor alles wat ze heeft gedaan! Dank u lieve mama :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten