Here comes the misery!

Hallo daar lieverds!

De nacht van maandag op dinsdag werd Lien erg ziek. Ze heeft toen meerdere keren moeten overgeven. We weten niet precies wat de oorzaak is, maar we denken dat ze iets verkeerd gegeten heeft. Toch wou ze nog naar school gaan, maar op advies van Jente, Bart en Chelsea bleef ze dan toch thuis. Al goed, want ze heeft goed kunnen bijslapen en dat deed haar deugd. Woensdag was ze nog niet 100% en ondertussen is ze weer helemaal de oude. 

De avond van dinsdag op woensdag bracht verfrissing met zich mee. Het heeft geregend! De heerlijke geur van verse regen deed ons erg hard denken aan België.

Woensdag is vanaf deze week onze vaste ‘Pick a piece’- dag. Elke week zullen  we de organisatie helpen en de kinderen daar entertainen. Toen we aankwamen zagen we al meteen dat er een enorme lange rij stond met kinderen, veel langer dan de vorige keer. De armbandjes werden tegen een snel tempo gemaakt onder begeleiding van Bart en Lien. Chelsea hielp met het inwisselen van punten  in speelgoed/eten/verzorgingsproducten/…  Ondertussen speelde Jente spelletjes (tikkertje, 1, 2, 3 foto,…) met de kinderen die niets te doen hadden. We voelden ons uitgeput, maar waren tevreden met de ‘smiles’ op de kinderen hun gezichtjes.

Die avond besloten we om vroeg te gaan slapen (zoals altijd dus). Bij het openmaken van onze kamerdeur merkte Chelsea dat de deur niet meer openging. De sleutel was op onverklaarbare wijze afgebroken! Dit leidde er toe dat we totaal niet meer aan onze persoonlijke spullen konden. De ramen van de kamer stonden wel open maar de luiken waren langs de binnenkant gesloten door een schuifslotje. In het sleutelgat peuteren met een haarspeld bleek echter alleen iets uit films te zijn. Maar met behulp van een geplooide kapstok, kregen we de luiken open en kropen we via het raam naar binnen.

Op donderdag gaven Jente en Chelsea hun eerste lesje. Ze leerden ‘het Vliegerlied’ aan met de bijpassende bewegingen. De kinderen vonden het top! Vrijdag leest Chelsea voor in de klas en Jente volgende week dinsdag. 

Chelsea had sinds woensdag avond al een dikke beet op haar bovenbeen staan. In de nacht werd dit erger en erger. Toen ze opstond was het al zo groot als een onderzet tasje voor de koffie. Zitten is pijnlijk en de beet jeukt steeds harder. 

Op donderdag was er op school een speciaal busje dat HIV tests uitvoert. Je kan je gratis laten testen (ook voor je bloeddruk en suiker). We lieten ons alle 4 testen. Alles super in orde natuurlijk. Chelsea had nog steeds erg veel last van haar beet en liet dit dan ook zien aan de dokter. Die reageerde niet zo blij en vertelde haar om meteen naar het ziekenhuis te gaan.

Chelsea moet nu 8 antibiotica pilletjes nemen en 2 allergiepillen. Ook kreeg ze een zalf om er aan te smeren. Ze dokters wisten niet van welk insect het was.

Morgen geven Lien en Bart een muziekles en een beeldles. Ze kijken er al enorm naar uit maar toch blijft het spannend! 

Zo… dit weekend zetten we er nog een volgend berichtje op waarschijnlijk! Tot dan!

Dikke kussen! xxxx

Lazy weekend

Hallo almal,

Gisteren is Marijke terug naar Kaapstad vertrokken. D.w.z. dat we vanaf nu (bijna) volledig op ons eigen aangewezen zijn. Door de vele lieve mensen die er hier in Prince Albert wonen zullen we ons zeker niet eenzaam voelen.

Vrijdag zijn we een keertje echt Zuid-Afrikaans gaan eten (waarvoor super hard bedankt Marijke!!). En jawel, het heeft ons allen zeer goed gesmaakt! We kregen een hoenderpastijtje, Lamslapje en bobotie op ons bord.

  

                                     

Desondanks bovenstaand hoofdmaaltijd voor ons allen meer dan genoeg was, hebben we ons toch nog laten verleiden door een typisch dessertje van hier: Een warm citroen/puddingtaartje en een soort mokka/kaneel-achtig taartje waarvan we de exacte namen niet kennen. 

Toen we door wilden gaan, hield Teuns, de fantastische kok, ons nog tegen voor een leuke fotoshoot met verschillende hoeden die ze van hun verschillende reizen hadden meegebracht (Teuns werkte vroeger als steward bij South-African airlines). 

Na ons gezellig etentje zijn we het plaatselijke uitgaansleven gaan verkennen. We moeten wel toegeven dat het er minder actief aan toe ging, dan dat we gewoon zijn in België. Toch hebben we die avond veel nieuwe (jonge) mensen leren kennen. Toch nog een geslaagde avond dus! 

Zaterdagochtend zijn we vroeg opgestaan om het plaatselijke marktje te bezoeken. We kochten er verse groenten en fruit en verwende er onszelf met een super heerlijke pannenkoek als ontbijt. 

Na het vele schoolwerk zijn, konden we 's avonds ontspannen in 'The Showroom' met de film 'Thirty dark zero'. Voor de film en een drankje betaalden we 30 rand (of ongeveer 2 euro). Hoewel ons hartje dikwijls snel tekeer ging, kijken we al uit naar de volgende filmvoorstelling. 

Ook onze bachelorproef zat mee in onze koffer naar Zuid-Afrika en vraagt af en toe ook om aandacht. Zondag hebben we dan maar beslist om hier eens een dag fatsoenlijk aan door te werken. 

Vandaag zijn we een nieuwe schoolweek begonnen. Maandagochtend is het in de school altijd een gezamenlijk bezinningsmoment van de eerste tot en met de derde graad. Er wordt dan vooral gezongen en gebeden. Steeds opnieuw beleven we hier een kippenvel-moment wanneer alle kinderen samen het volkslied zingen.

Stilletjes aan beginnen we ook in de school onze draai te vinden. Voorlopig helpen we de leerkrachten nog vooral waar er extra hulp nodig is, maar we hopen tegen het einde van de week een eerste eigen lesje te mogen geven. Voor Jente en Chelsea is dat moment al heel dichtbij, want zij geven donderdag een eerste muziekles. Spannend! 

Baie veel soen uit Prince Albert.. xx

Pick a project !

Puf puf puf… tijdens het warme weer toch even een gaatje gevonden om een bericht te schrijven. 

Gisteren hebben we een dag vrijaf gekregen op  school om verschillende projecten te gaan bezoeken.

Het eerste project heette ‘Opiehoek’ waar bruine vrouwen zonder diploma met financiële steun een eigen atelier zijn opgestart. In het atelier maken ze gehaakte konijnen in allerlei kleuren, aapjes uit kousen, schaapjes uit wol,… Deze worden eerlijk verkocht zodat de vrouwen toch een (klein) inkomen hebben.

Daarna brachten we een bezoek aan het plaatselijk naaiatelier. In het begin van dit project werden vrouwen uit Noord End (bruine deel van het dorp) opgeleid voor naai en stik werk. Nu wordt het atelier volledig geleidt door deze vriendelijke vrouwen en hebben ze hun eigen inkomen. Als we leuke stofjes vinden, gaan we zeker een broek/rok of jurk laten maken.

In de namiddag gingen we naar ‘Pick a Piece’, een project voor straatkinderen. Kinderen verzamelen en recycleren een week lang al hun afval ( glas, karton, plastiek,…) Op woensdag namiddag wordt het afval gewogen en krijgt het kind een aantal punten. Bijvoorbeeld  2 punten/ kilo voor karton, 4 punten/ kilo voor glas,… Met die punten kunnen ze in een kraampje allerlei dingen kopen zoals autootjes, cornflakes, stylo’s, zeep, potloden, sleutelhangers,… Elk kind kan ook voor heel weinig punten een stuk fruit en een warm gerecht kopen. Tijdens de namiddag kunnen de kinderen  kralenarmbandjes maken die verkocht worden om nieuwe dingen te kopen voor het kraampje. Verder kunnen de kinderen hier tekenen of met elkaar spelen.

Van zodra we er arriveerden, voelden we ons geëngageerd om te helpen. Zo gaf Bart ieder kind een sticker, begon Chelsea en Lien te helpen bij het maken van de kralenarmbandjes en was Jente buiten met de kinderen aan het spelen.

We hebben dan ook meteen besloten om hier elke woensdag te komen helpen en de kinderen een onvergetelijke tijd te geven!

Met een deel van het ingezamelde geld van de wafels gaan we allerlei materialen kopen zoals dekens, puzzels, auto’s, belleblazen, botsballen, … zodat we zelf ook eens achter het kraampje kunnen staan.
Het overige geld zal ook in projecten worden geïnvesteerd maar welke projecten is nog niet duidelijk omdat we nog ze nog niet allemaal hebben gezien. We zullen jullie zeker  en vast hiervan op de hoogte houden.

Na het bezoek aan ‘ Pick a piece’ brachten we nog een kort bezoek aan de burgemeester want hij wilde wel graag weten welke Belgische studenten er lesgeven in zijn lagere school.

Hoewel er grote verschillen zijn met België (stokslagen, mentaliteit van de kinderen, grootte van de klas,…) beginnen we ons stilaan thuis te voelen in de school. Zo hebben Lien en Bart al een verhaal voorgelezen aan de kinderen en spelen Chelsea en Jente voor zorgjuf in hun klas. Ze hebben gemerkt dat veel kinderen  deze extra hulp kunnen gebruiken.

Vanavond zetten we het weekend in met een lekker etentje want Marijke vertrekt zondag terug richting Kaapstad.

xxxxxxx

Van Buffel tot Schaap

Lieve bloglezers,

Om de hitte even te ontsnappen en te bekomen van onze eerste dagen in de school in Noordeind zijn we vorig weekend naar zee getrokken. Na een tocht van 4 uur door de bergen van de Swartsberg en een aantal andere steden zoals Oudshoorn en George zijn we samen met Marijke in het kleine dorpje Buffelsbaai terecht gekomen. Met zijn prachtige stranden, lagunes en ideale vakantiehuisjes bleek dit een uniek en gezellig dorpje te zijn. De eerste dag bij aankomst zijn we al meteen het strand gaan verkennen en hebben we onze eerste zonsondergang, samen met een biertje, aan zee gezien. De dag erna hebben we een gezellig marktje bezocht in Sedgefield, op enkele minuten rijden van ons dopje. Dit marktje behoort blijkbaar tot één van de beste ter wereld. Alles wat je daar vindt, is handgemaakt en voor een lage prijs te koop. Ook kan je er lokale lekkernijen proeven en kopen.

In de namiddag zijn we met zen allen naar het strand gegaan om daar te genieten van de zon en te spelen in de zee met zijn grote golven. Om het weekend mooi af te sluiten hebben we in het donker op het strand een kampvuur gemaakt en marshmallows gegeten. Bij het slapen gaan werd al meteen duidelijk dat we allemaal verbrand waren op verschillende plaatsen. Een beetje pijn lijden dus en goed smeren!

Maandag besloten we, na een meer actievere schooldag, om wat meer in contact te komen met de lokale bevolking. Via de directrice van de Private School in Prince Albert wisten we dat er elke maandag lessen  ballroomdancing gegeven worden. Niet meteen onze ‘cup of tea’ maar uiteindelijk nog wel zeer amusant. Af en toe eens dansen met andere jongens en meisjes van onze leeftijd (die verrassend goed konden dansen) hielp ons een aantal basisstappen onder de knie te krijgen van onder andere de Tango, Salsa, Foxtrot en Jive.

Gisteren avond zijn we met de hele groep en een man genaamd JP naar Schaapjeseinde getrokken. Deze plaats ligt verder buiten Prince Albert op een droge en zeer open vlakte waar, jawel, schapen lopen. De naam is afkomstig doordat er zich naast het gebied een slachthuis bevindt. Dus… het einde van… het schaapje… ha ha… schaapje …. einde (DOOD) …heb je hem? Samen met bier en chips speelden we petanque en aanschouwden we een prachtige zonsondergang.

Ons mooie leven hier mag zo nog wel een tijdje blijven duren zodat we kunnen genieten van de natuur en cultuur die Zuid-Afrika ons te bieden heeft.

Lieve knuffels en kussen aan al onze bloglezers!

P.S.: Hieronder nog een foto van ons ‘huisje’ waar we momenteel wonen.

Starting a new year of school, but still living the good life !!!

Lieve, lieve bloglezers,

Woensdag is het schooljaar opnieuw begonnen in Prince Albert. Dat betekende ook dat voor ons de vakantie er op zat.

Maandag hadden we het schoolhoofd al een eerste keer ontmoet. Dinsdag hebben we dan voor het eerst onze mentoren leren kennen. Na een korte introductie werden we meegenomen naar onze toekomstige klasjes. Het klasje van Jente en Chelsea was nog helemaal leeg. Dit kwam doordat hun leerkracht dit schooljaar van klas moest verhuizen. De klas van Bart en Lien was wel leuk aangekleed met allerlei foto’s en posters. Jente en Chelsea konden de eerste dag nog niet veel helpen, maar Bart en Lien werden meteen aan het werk gezet. Zij mochten de naamkaartjes voor de leerlingen knippen. Al snel werd het voor hen duidelijk dat het ontzettend grote klassen zouden zijn.

Ondertussen had Marijke contact opgenomen met de plaatselijke privéschool. Toen we terug in ons huisje waren, werden we daar mee naartoe genomen. De directrice van de school gaf ons een rondleiding in de school en stelde ons voor aan de verschillende leerkrachten en leerlingen. Het was voor ons meteen duidelijk dat deze school een hogere standaard heeft. De ouders moeten voor deze school wel betalen. Op het einde van ons bezoek beslisten we dan ook om in maart enkele weken les te gaan geven in de privéschool zodat we het grote verschil ook zelf kunnen ervaren.

Op woensdag begon dan het ‘echte’ werk. De kinderen kwamen aan in school en gingen na het belsignaal met zijn allen naar de grote zaal achter de school. Daar werd een gezamenlijk openingsmoment gehouden. Naast een heleboel preken waarin men het de hele tijd over God had, werd er ook met alle leerlingen het volkslied gezongen. Dat was voor ons allen een echt kippenvelmoment.

Nadien gingen alle leerlingen terug naar de klas toe. Jente en Chelsea hebben uiteindelijk 39 leerlingen in de klas. Bart en Lien hadden eerst 42 leerlingen in de klas, maar kregen tijdens de voormiddag steeds  nieuwe leerlingen bij. Op het einde van de dag hadden zij uiteindelijk 47 leerlingen.

De eerste dag verliep anders dan dat we verwacht hadden omdat vooral de praktische zaken geregeld werden. Jente en Chelsea hadden wel een grappig voorvalletje in hun klasje. Een jongetje vroeg aan Chelsea om naar het toilet te mogen gaan, maar omdat zij niet verstonden wat hij zei (hij sprak het uit als poupou of zo iets), had Chelsea hem niet verstaan. Kort daarna werd duidelijk dat hij vroeg om naar het toilet te mogen gaan, maar ondertussen had hij al kakka in zijn broek gedaan. Wanneer de leerkracht de leerling rook, maakte zij hierover een opmerking en werd hij naar huis gestuurd.  

Op donderdag begonnen we vol nieuwe moed aan een tweede schooldag. We hoopten allen dat er vandaag wat meer activiteiten in de klas zouden zijn, maar bij Bart en Lien was dat niet het geval. De leerlingen hebben op de hele dag amper één activiteit gedaan (dit omdat de klas er erg traag overdoet om op te starten). Chelsea en Jente konden wel meer doen en kregen meteen verbeterwerk. De leerlingen waren dan ook laaiend enthousiast toen ze een smiley in hun werkboek kregen. Het motiveerde hen om de volgende oefeningen extra goed te maken.

Terug thuis volgde er goed nieuws: Marijke heeft voor ons een auto geregeld en vrijdagmiddag rijden we na school richting de zee in Buffelbaai. Het is hier veel te warm (42°C) en kunnen echt wat afkoeling gebruiken.

Het volgende blogberichtje zal dus waarschijnlijk na het weekend verschijnen aangezien we in Buffelbaai voornamelijk gaan genieten van zon, zee, strand én natuurlijk overheerlijke cocktails.

Lieve groetjes van ons allen! xxx

Dood gegaan op de Tafelberg, maar nu aan 't bekomen in onze zalige villa

Hallo allemaal! 

Hier weer een blogberichtje vanuit het waaaarme Zuid-Afrika!

Wanneer we zaterdag ochtend wakker werden waren we nog steeds onder de indruk van het haaienduiken! Wat een ervaring. Vrijdag zouden we de tafelberg beklimmen! Dat werd afzien maar voor ons als jonge kwartels zou dat wel geen probleem zijn zeker? We hadden op voorhand al afgesproken dat we na het beklimmen van de tafelberg naar het strand zouden gaan om nog even te relaxen. We namen allemaal onze rugzak, geladen met fototoestel, water, enkele snacks, bikini en handdoek voor aan het strand.

We namen vanuit de backpacker de taxi en begonnen vol goede moed aan ons klimavontuur! Dat sloeg wel even tegen! Damn.. Het was geen gewoon paadje dat we moesten beklimmen… Het was een trap van rotsen: hoge rotsen! Al hijgend en zwetend stopten we even om te rusten.. Konden we dit wel aan?! Bij nader inzien hadden we veel te weinig drinken bij én het meest foute moment van de dag gekozen! De zon stond recht boven ons en scheen zonder genade op ons! Smeren was de boodschap! Na even twijfelen besloten we dat het echt wel de moeite is om dit te doen, het was naar 't schijnt écht de moeite om de top te bereiken al wetend dat je het zelf te voet hebt gedaan ;)

Zo gezegd, zo gedaan gingen we verder met onze klim. Na de helft van de klim gedaan te hebben zaten we al zonder water.. Stoeme kiekes dat we zijn! Met een flesje vingen we wat water dat van de berg druppelde.. ’t zag wat geel maar bon.. Het was sowieso beter dan niets. Na 2 en half uur te klimmen zagen we eindelijk licht aan het einde van de tunnel! Woehoeee we made it! Het was een prachtig uitzicht, écht adembenemend. Met een knorrende maag en droge keel gingen we snel iets eten en drinken en  ‘the table mountain restaurant’. Dat deed goed! Met onze buiken gevuld gingen we terug naar beneden via de kabellift. 

We namen de taxi naar het strand en genoten nog even van de laatste zon van die dag.

Terug in onze backpacker gekomen maakten we ons klaar voor de avond. In de week dat we in Kaapstad waren moesten we toch eens 1 avond gaan dansen zeker! Longstreet is de alom gekende ‘feeststraat’. In een lokaal danscafé hebben we ons dan wel enkele uren geamuseerd! De locals kunnen hier wel dansen! Wow!

Op zondag zijn we vroeg genoeg opgestaan dat we de laatste zaken nog konden regelen voor dat we naar Prince-Albert vertrokken. Met ons internet hadden we wel pech! We hadden het idee om een internet stick te kopen met 3g op zodat we hier in PA ook internet in ons huis zouden hebben. Na veel te vergelijken en rond te horen besloten we om in Telkom elk een stick te kopen. Maar dit was makkelijker gezegd dan gedaan! We bleken een ‘proof of residence’ nodig te hebben. Dit is een bewijs van verblijf dat afgestempeld bij de politie pas geldig verklaard wordt. Ja lap daar stonden we dan. Hopen dat er in PA dan toch internet gelegenheid is. We kochten nog wat snacks en water en vertrokken naar de plek waar we met Marijke hadden afgesproken. Daar aangekomen vonden we Marijke al snel en voor dat we het doorhadden zaten we al op onze bus.

Dus bus was super comfi en de busrit ging dan ook sneller dan gedacht. Na een kleine 6 uur rijden werden we opgepikt door Annette en Nicki. Dit zijn 2 vriendinnen van Marijke, Nicki is de dame waarvan we het huis huren. Het huis van Nicki is prachtig. Het is geen typisch Karoo (de streek waar we zitten) huisje maar eerder een huis zoals wij het kennen van in de Provence bijvoorbeeld. Er is een klein zwembadje aan waarin we ons wel kunnen verfrissen. We slapen nu voorlopig met z’n 4 op de kamer. Dit komt omdat Marijke de eerste 2 weken bij ons blijft en in het grote huis slaapt.

Onze eerste nacht op onze nieuwe verblijfplaats was dik in orde. Elke dag komt er een tuinman en werkvrouw. Zij verzorgen de tuin en doen onze was en kuis enzovoort. Dit is echt wel super!

We hebben ons op maandag ochtend gaan voorstellen aan de directeur van de lagere school waar we les gaan geven. Het Afrikaans spreken lukt al aardig ook al spreken ze wel vrij snel en is de verstaanbaarheid vrij nihil.

Morgen worden we om half 8 verwacht op onze stageschool. Dan worden onze mentoren toegewezen en zien we onze klassen voor het eerst. De kinderen hebben nu zomervakantie en komen op woensdag voor het eerst terug naar school. 

We hadden schrik dat we  de volgende 3 maanden absoluut geen internet zouden hebben, aangezien 3G niet goed werkt en WIFI té duur is.. De moed zakte echt ver weg..

Al een geluk is de bevolking hier hartstikke lief. Ze zorgen ervoor dat we (gratis) fietsen van hen lenen en in het plaatselijke internetcafé/restaurant mogen we gratis het internet gebruiken. Zelfs na de uren.

Voila nu zijn jullie weer even op de hoogte!

Dikke kussen allemaal!

We love you!

xx

Gevangen op Robbeneiland en gebeten door een witte haai

Verder op avontuur in Kaapstad zijn we het bekende Robbeneiland gaan bezoeken waar, de voor iedereen bekende, Nelson Mandela jaren heeft vastgezeten. Na een rustige boottocht van een half uur met een prachtig uitzicht op Kaapstad kwamen we aan op het eiland. Daar werden we rondgereden in een bus en bezochten we eerst de mooiste plekken die er te vinden waren. Deze bustocht werd begeleid door een enorm humorvolle man. Na een korte stop moest de laatste persoon die op de bus terug kwam, een liedje zingen. De pechvogel kwam uit Turkije en zong een typisch Turks liedje waarna we allemaal een groot applaus gaven. Aangekomen in de plaatselijke gevangenis, moesten we een gids volgen die een ex-gedetineerde uit de gevangenis bleek te zijn. Samen met hem en zijn vele (gruwelijke) verhalen konden we ons een beeld vormen van hoe alles in zijn gang ging en in welke omstandigheden Nelson Mandela leefde. Met een mooie zonsondergang vaarden we terug naar Kaapstad om daar te genieten van een happy-hour met cocktails.

De volgende dag moesten we vroeg opstaan voor de activiteit die we die dag hadden gepland. Na twee uur rijden (in een prachtig landschap) kwamen we aan in de haven van Gansbaai. Daar werden we voorbereid op ‘ shark cage diving’, wat wil zeggen: zwemmen tussen/met witte haaien (eet vlees!). Eerst een boottochtje verder de oceaan op en daarna onze beschermende zwempakjes aan. Dit was zeker nodig omdat het water maar 13 graden Celsius bedroeg. De kooi waarin we mochten gaan staan bevond zich naast de boot voor 2/3de in het water. Met afgehakte tonijnkoppen werden de haaien naar onze boot toe gelokt. De haaien ruiken immers het bloed van de vis over een zeer verre afstand en zoeken vlees waar veel calorieën inzitten (tonijn is de meest vette vis). Eerst waren Bart en Lien aan de beurt. Niet lang voordat de vissenkop in het water lag, kwam er al een eerste grote witte haai voorbij zwemmen. Deze zwom in cirkels rond onze boot tussen 2 à drie meters van ons vandaan. We kunnen je zeggen dat de adrenaline door je bloed raast! 1 keer werd het wel heel spannend toen de haai doorhad dat niet alleen de vissenkop in het water lag maar dat er ook mensen aanwezig waren. Hij viel dan ook de kooi aan en stak zijn neus door het grootste gat in de kooi aan Bart zijn kant. In paniek liet iedereen de kooi los en begonnen onze benen en armen in het rond te zweven waardoor we vreesden de haai aan te raken. Na een aantal keer goed beuken besloot de haai het op te geven. Jente en Chelsea waren als volgende en ook zij hadden een spannender moment. De haai was wat agressiever geworden en probeerde nogmaals een hapje van de mensen (Chelsea en Jente) te nemen. Gelukkig was het gat wat nauwer deze keer en kwamen ze er met de schrik vanaf. We hadden een enorm leuke, spannende en onvergetelijke ervaring. ’s Avonds nog even het winkelcentrum in, zelfgemaakte pizza’s eten en jullie over onze avonturen vertellen.

Morgen doen we een tour met de lokale sightseeing bus waarbij we bij elke halte kunnen afstappen en een nieuw pareltje van Kaapstad kunnen ontdekken. De dag sluiten we af met een twee uur durende wandeling op de Tafelberg, de platte berg die midden in de stad staat.

Wordt vervolgd…